3 yıllık Ülkede Özgür Gündem yazarlığımı, benim için çok değerli olan bu deneyimi Pınar'a borçluyum. Beni görüşmeye davet eden sesi hala kulağımda. Gazetenin en üst katındaki kantinde karşılıklı oturup çay içerken, getirmek istediği yenilikleri anlatıyor, çevresine müthiş bir canlılık,  neredeyse elle tutulur bir hayatiyet yayıyordu. Kabına sığımaz, yerinde duramaz bir kıpır kıpırlığı vardı. Onu sonraları da hep böyle gördüm. Şimdi de uzaklarda öyle olduğundan eminim. O hep kuşlar kadar özgür olsun, ilk gördüğüm günki gibi kabına sığamasın, yerinde duramasın, bizim için, hepimiz için güzel şeyler yapmaya devam etsin. Ona kimse dokunamasın.

Ayşe Günaysu