Saniye Özkaya

"Sevgili Pınar’ım,

sana ne mutlu ki; adının anlamını kişiliğiyle birleştiren ender insanlardan birisin. Aslında tabii ki annen ve babanı kutlamam gerekir. Sen, ben de gerçek bir pınarı çağrıştırıyorsun Pınar.

Yıllar önce özellikle kültür sayfasını gerçekten çok ilginç bulduğum, çok şeyler öğrendiğim ve sevdiğim yazarları okuduğum  Özgür Gündem gazetesindeki yazılarınla dikkatimi çekmistin.
Sonra kayboldun. Ben de gazeteyi almıyordum zaten.

Bir kaç yıl sonra Almanya’ya geldiğim ilk yıllarda kadın hareketinden tanıdığım ve Uluslararası Kadın Arşivini birlikte kurduğumuz bir arkadaş, Ellen Diederich bana telefon edip Trieste de bir Türk feministi ile tanıştığını söyledi, adını verdi ve seni tanıyıp tanımadığımı sordu.
Amargi dergisini ve Barısamadık adlı kitabıni vermiştin ona. Kitabı okuyup fikrimi söylememi istedi benden arkadaş. İyi bir yazar olduğunu söyledim ve severek kabul ettim. İşlerimin yoğunluğu nedeniyle kitabını okumaya hemen başlayamadım. Emekli olan eşim benden önce okudu ve bana „bu kadar genc yaşta böylesine bir birikim, ancak gurur duyulur“ dedi. Sonra kitabını notlar alarak okudum, her başlıkta „doğru“,  „evet“ gibi sesler çıkarıyordum.

Ve bir gün Ellen Diederich senin Almanya’da olduğunu, yanına gideceğini söyledi. Sonra sen Kadın bahçesi‘ne geldin. Kırk yıllık dostum gibiydin. Başına gelenleri öğrenmıştim ve içim yanıyordu, sessizdim, söyleyecek söz bulamıyordum. Ellen anlatmıştı kadınlara da birazcık. İçimiz yanıyordu başına gelenlere. Ama acı cekmeye alışkın olmalarından olsa gerek kadınların yanısıra Suriye‘li bir öğrenci kız bile seni görüp tanımaktan onur duyduğunu söylemişti o gün. Ortak yan acı......

Sonra senin SÜRÜNE SÜRÜNE ERKEK OLMAK kitabını okudum. Erkekler konusundaki hepimizin düşünüp ama yarımyamalak söylediklerini sen araştırmalara dayanarak yüreklilikle yazıyordun.

Sonra seni okumalara davet ettim kitabınla. İyice tanıdım bu arada. Ege yemeklerini, bitkilerin tedavi gücünü bile konuştuk seninle. Eskileri anlattık...
O okumalara katılan çeşitli uluslardan herkes seni soruyor bana. „Bir daha ne zaman gelecek, gelirse, haberimiz olsun mutlaka „ diyorlar.  İnsanlara dokunan, onlardan biri gibi onlarla ilgilenip konuşan, insan halin, kendinden emin, kendisiyle barışık duruşun ve Türkiye’yi seven, savunan tavrın onları cok etkilemiş. Bir tanesi „PEN“ in açtığı kampanyayı destekleyin diye yazı bile yazmış.
Seni konuşuyoruz rastlaştıkça okumalarına katılanlarla.

Senin haline üzülen, sana yapılanlar için ülkesinden utandığını söylemek zorunda kalan o insanların insan çemberini görüyor, yaşıyorum. Yapmadıklarından seni yargılanmanın
utancını ülkemizin taşımamasını büyük bir umutla diliyor ve hala bekliyoruz.

„ Bir ülke yetiştirip yarattığı gençlerini ve aydınlarını böyle mahvetmemeli!“
Ne sen bunu hakettin, ne de bu ülke bu utançları sevgili PINAR!

Seni kucaklıyor ve mücadeleni destekliyoruz.

Sevgi ve dostlukla.      

Saniye Özkaya