Bu yazıyı yazmadan çok düşündüm.Acaba Pınar’ı bunu yazacak kadar tanıyor muyum diye. Sonra evet cevabını buldum. Pınar’ı tanımak ve ona inanmak için onun yazılarını okumuş olmak, Amargi ve daha birçok yerdeki çabalarını görmüş olmak yeterliydi. İnsanın en demoralize olmuş anında bile Pınar’la bir kere konuşması ya da sadece göz göze gelmesi sorunu çözecek gücü veriyordu. Tiyatro Amargi’de, açılan davada da, geçirdiği kazadan bitkin yatağında bile en büyük desteği ondan görmüş, en önemlisi bunu hissetmiştim. Evet Pınar’ı tanımak ona inanmak için onu hissetmek, bakışlarındaki ateşin hiç kimseye zarar vermek için tutuşmayacağını, sadece yaratıcılığın, insanlar için daha neler yapabilirimin fitilini ateşleyeceğini görmek yeterli. Ben de bunu gören biri olarak sonuna kadar yanındayım ve ona tanığım…

ZEHRA GENÇ