Pınar benim yüreğime umut düşüren biri. Önce onunla yolumuz kesişti. Ben Amargi’nin penceresinden ‘sokağa’ bakmayı öğreniyordum. Pınar’ı hem sokakta, yoldan geçerken gördüm; hem de yanımda, benle bakarken. Sonra onunla konuştum, onu okudum, dinledim, gördüm. Şimdi, hayata dair umutlarım onu tanımakla paralel gidiyor. Pınar’ı tanımakla ne çok insan tanıyorum. Pınar’a tanığım… Çünkü pek çok insanın daha yüreğine umut düşürmesini istiyorum. Çünkü inanmak, yaşamanın anlamını en yalın haliyle de karşılayabilen şeylerden. Pınar’a inanıyorum.

Begüm Acar