Sevgili Pınar,
Seninle ne yazık ki çok hoş bir ortamda tanışmadık. Bir ülke yanıyordu, insanlar öldürülüyor, korku her yere hakim oluyordu...  Bu ortamda yaptığı işiyle olsun, duruşuyla olsun, her zaman gülümsemesi ile olsun sen beni, seni tanıyan herkesi çok etkiledin.
Tabii ki sana saldıracaklardı. Çünkü onların yaratmak istediği korku duvarına bir gedik açtın. Sana yüklenen suç da aslında öyle saçmaydı ki bu bile senin, bizlere ibret olmak için seçilmiş olduğunu gösteriyordu.
Ama olmadı... Oyun tutmadı ve kendi ellerinde patladı... Hem de defalarca... Bundan sonra geri dönüş yok... İyi ki varsın...
Biz de senin tanıkların olarak hep yanında olacağız.

Hüseyin Karabey