Pınar'ı 2001 yılında tanıdım. Enerjisi, ışıltısı, üretkenliği, sevecenliği akıl alır gibi değildi.

Çok etkilendim.

İnsan kendisine yaşatılanlardan sonra kızar, küser, hırs yapar diye düşündüm ama onda bunlardan eser yoktu; kaldığı yerden bütün sevgisiyle devam ediyordu hayata ve çevresine ışık saçmaya.

Sonraları daha yakından tanıdıkça ezilenden, ötekileştirilenden, mağdur edilenden yana ne kadar samimi bir tavır koyabildiğine ve çaba harcadığına tanık oldum.

Çok saygı duydum.

Kendimi, barış için hepimiz adına bedel ödeyen bu genç kadına karşı borçlu hissettim, hâlâ ediyorum. Çünkü hiç vazgeçmedi. Gülümsemesini yitirmedi ve hep ilham vermeye devam etti, ediyor.

Onu tanımayanların da tanımasını çok isterim. Eminim Pınar gibi bir insanın varlığı bile onlara kendilerini daha iyi hissettirirdi.

Şimdi dileğim artık onun enerjisini dünyanın daha iyi bir dünya olabilmesi için kullanabilmesine fırsat vermemiz. Bu hepimize iyi gelecek.