Önce, gazeteden kestiğim resmini çerçeveleyip masama koyduğum kadındı Pınar Selek. Sonra birlikte yollara düştüğüm, yollarda yüzlerce kadının hikâyesini birlikte dinlediğim, birlikte konuştuğum, sarıldığım, ağladığım, güldüğüm, haykırdığım, bağırdığım, gecelerce uykusuz kalıp sözlerini sözlerime kattığım yoldaşım Pınar... Her sabah erkenden kalkan, herkesten önce hazırlanıp kahvaltıda bizi karşılayan, önümüzdeki uzun ve yıpratıcı güne hevesle başlamamızı sağlayan enerjisi hiç tükenmeyen kadın Pınar. Gezdiği yerlerden bana dair hikâyeler getiren, beni bana anlatan kadın Pınar. Buluşturan, birleştiren, yakınlaştıran, sevgisiyle sevgi ağları kurabilen kadın Pınar. Ama hep yüreğimi kaldıran, bir gün "haftaya toplantıda olmayabilirim" dediğinde kaçıp gitmesi için isyan ettiğim, ama gitmeyeceğini adım gibi bildiğim dostum Pınar.... Yaşamak için yazan Pınar... Geçirdiği trafik kazası sonrası henüz hayati tehlikeyi atlatmamışken Barışamadık'ın önsözünü bana zorla okutan, inatla ilgiyi kendinden yazdıklarına çeken, inadına söyleyen, inadına paylaşan, inadına seven, inadına yaşayan Pınar... Beni korkumdan utandıran Pınar...

Benim için küçük hikâyeler biriktirirdi. Sanki sadece benim içindi onlar, benim için yazılmış küçük hikâyeler...Urfa'dan, Diyarbakır'dan, Hatay'dan... Yollarda beni düşündüğünü hissederdim o an. Kalbinde o kadar çok insanı taşırdı ki gittiği yerlere, o güzel insanlarla yanyana olmak beni çok mutlu ederdi. Bilirdim ki o hikâyeleri onlara da anlatacaktı ve biz hepimiz Pınar'ın hikâyelerinde buluşacaktık sevgiyle.

Sonra ben uzaklarda acımla yapayalnızken, Pınar karanlığın içinden elini uzatıyordu... "Ne diyeyim ben sana" diyordu... Diyememeyi paylaşıyordu benimle...hiçbir şey diyememeyi... dememeyi... yas tutmayı... bana "Sadece ninniyle salıvereceğiz içimizdeki çığlıkları" diyerek...

Pınar'ı anlatmak zorunda kalmak canımı yakıyor. Çünkü Pınar kendini, benim onu anlatacağımdan çok daha iyi anlatıyor. Pınar sadece kendini değil, hepimizi anlatıyor. Pınar bizi birbirimize anlatıyor. Yakınlaştırıyor, konuşturuyor, barıştırıyor...

Pınar içimde kocaman bir çığlık...  Yüreğim ağzıma geliyor... Utanıyorum...

Melisa Bilal